Rodzice w szkole – w Zespole Szkół w Rudniku nad Sanem
Poprawny rozwój i nauka młodzieży w szkole są możliwe wtedy, gdy współpracują ze sobą środowiska, w których młodzi ludzie żyją i uczą się. Dlatego nauczyciele muszą uczestniczyć także w procesie wychowania, a rodzice – w procesie nauczania. Bardzo ważne są relacje partnerskie między nimi, bo tylko wtedy zaistnieje model komunikacji – najbardziej pożądana forma relacji w szkole. Stwarza on możliwość kontaktu każdego z każdym oraz razem rodziców i nauczycieli dla formułowania, uzgadniania i osiągania celów oraz rozwiązywania problemów. Zarówno rodzice, jak i nauczyciele wspierają się, wymieniają myśli i doświadczenia, a to sprawia, że szkoła staje się miejscem spotkania. Powstaje atmosfera, w której osoby kontaktujące się mówią o swoich potrzebach i oczekiwaniach, ale też uczą się słuchać tego, co jest ważne dla innych. Tylko taka współpraca przynosi wymierne efekty, a młody człowiek otrzymuje jednoznaczne informacje, co sprzyja rozwojowi i dobru innych, a co jest zagrożeniem.
W Zespole Szkół staramy się, aby dom i szkoła stanowiły dwa najważniejsze autorytety. Aby nasza młodzież nie była zdana tylko na niekontrolowany i często zgubny wpływ rówieśników, telewizji, czasopism i reklam. Bardzo ważną rolę pełni Rada Rodziców. W ciągu ostatnich lat przewodniczyli jej ludzie, troszczący się nie tylko o swoje dzieci, ale i o przyszłość szkoły. Byli to panowie: Tadeusz Małek, Tadeusz Reichert i Wiktor Wójcik. Służyli szkole radą i pomocą, zachęcali innych rodziców do współpracy. Przekonywali ich, że mogą zrobić więcej dla własnych dzieci, niż tylko pilnować ich na studniówkach, czy opiekować się nimi na wycieczce szkolnej. To dzięki nim szkoła pozyskiwała sponsorów oraz pomoc przy remontach i zakupach pomocy naukowych.
Szkoła stara się być „przeźroczysta” – pokazuje rodzicom swoje osiągnięcia przy okazji świąt szkolnych i na wywiadówkach, ale także mówimy o brakach, zachęcamy do współpracy. Na spotkaniach z rodzicami wychowawcy zapoznają ich ze statutem szkoły, programami: nauczania, wychowawczym i profilaktycznym. Zachęcają do dyskusji, pytają ich o opinie i sugestie. Przy pomocy ankiet, sondaży i wywiadów zapoznają się z oczekiwaniami rodziców i opiniami o szkole.
Ważnym miejscem w szkole jest pokój wychowawców. Tam spotykają się oni z rodzicami indywidualnie. Wspólnie z młodzieżą rozwiązują te najtrudniejsze problemy, motywują młodych ludzi do nauki. Zdają sobie sprawę, że rodzice niekiedy boją się wyrażać głośno swoje opinie i upominać się o sprawy własnych dzieci. Paraliżuje ich lęk, że może się to nie spodobać nauczycielowi i zaszkodzić ich dziecku. Co gorsza przekazują swój strach uczniom, co źle wpływa na relacje między nimi i nauczycielami. Wychowawcy dementują te opinie, zachęcają do wspólnego tworzenia „szkoły otwartej”. Gdy rodzice dzwonią, aby usprawiedliwić nieobecność dziecka na zajęciach, rozmawiają także o ich dzieciach, dzięki czemu poznają swoich wychowanków lepiej.
Pozyskiwanie rodziców przez wychowawców klas i dyrektora przynosi pozytywny skutek, zwłaszcza w pracy z młodzieżą trudną. Jeżeli udaje się przekonać rodziców do współpracy i dialogu, najczęściej dochodzi do rozwiązania nawet bardzo trudnych problemów.
Czas poświęcony szkole przez rodziców i ich praca na rzecz szkoły są zauważane i doceniane przez Dyrektora szkoły. Podziękowanie za jej wkład wyraża on z okazji uroczystości szkolnych, na wywiadówkach oraz podczas bezpośrednich rozmów z aktywnymi rodzicami, których nazwiska zapisywane są także w kronice szkoły. Uświadamia im i całej społeczności szkolnej, że pracując dla szkoły, pracują dla własnych dzieci.
Opracowanie tekstu - Mieczysława Matkiewicz
